Η μικρή μου ξαδέρφη φοιτήτρια...

Μικρή μόνο στα μυαλά μας δηλαδή, καθώς πριν ένα μήνα ενηλικιώθηκε και σήμερα επιβεβαιώθηκαν οι προβλέψεις μας για ευτυχή κατάληξη της δίμηνης αναμονής των βάσεων των ΑΕΙ. Η ξαδέρφη μου, λοιπόν, πέρασε στην πρώτη της επιλογή, Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ.

Θεολογία, τώρα αρχίζει η καλύτερη περίοδος της ζωής σου και μάλιστα στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου. Έχεις, επίσης, γύρω σου τους ανθρώπους που θα σε μυήσουν στα μυστικά της φοιτητικής Θεσσαλονίκης.
Δεν έχεις παρά να το ζήσεις…

ΥΓ. Τελικά με πρόλαβες ;-)

Έκτακτο δελτίο

«Όταν το τελευταίο δέντρο καεί, όταν ο τελευταίος ποταμός ρυπανθεί και το τελευταίο ψάρι πεθάνει, τότε ο άνθρωπος θα διαπιστώσει πως δεν μπορεί να τραφεί με τα χρήματα»

Αύριο αρχίζει η εξεταστική. Μια εξεταστική που χαρακτηρίζεται από μειωμένες πιθανότητες επιτυχίας και απουσία διάθεσης για μελέτη. Περαστικά μας…

Τοίχοι που μιλάνε...

Όλοι από εσάς μένετε ή σε χωριά ή σε πόλεις. Σωστά; Και στις δυο περιπτώσεις, όταν περπατάτε στο δρόμο, βλέπετε τοίχους. Τοίχοι φρεσκοβαμμένοι, βρώμικοι οι οποίοι συνήθως δεν είναι γυμνοί. Θα τους ντύνει ένα ΠΑΟΚ, ας πούμε, ένα ΚΚΕ, ένα G4 ρε αδερφέ. Κάποιες φορές υπάρχει περισσότερη έμπνευση…
Θα παραθέσω, λοιπόν, μερικά αξιόλογα στιχάκια που στολίζουν και ζωντανεύουν τους μονότονους τοίχους της πόλης. Κοιτάξτε, αρκεί, πάντα, να μην είναι ο δικός σου τοίχος. Τότε την βλέπεις αλλιώς. Α, και όχι μόνο συνθήματα σε τοίχους. Μηνύματα σε μπλουζάκια, ρητά φίλων και άλλα πολλά μπορείτε να βρείτε παρακάτω.

«Δεν μετανιώνω για τις πράξεις μου
δεν φοβάμαι να αντιμετωπίσω τις συνέπειες τους
δεν παζαρεύω την τιμωρία μου» Χ.Γ.Γ.

«Η μεγαλύτερη πλεκτάνη
της γυναίκας η λεκάνη» σε τοίχο της βιβλιοθήκης

«Όταν το τελευταίο δέντρο καεί, όταν ο τελευταίος ποταμός ρυπανθεί και το τελευταίο ψάρι πεθάνει, τότε ο άνθρωπος θα διαπιστώσει πως δεν μπορεί να τραφεί με τα χρήματα» στον φελλοπίνακα της αδερφής μου

«ΠΑΟΚ ρε, κι ας μην γ**ήσω ποτέ» σε μπλουζάκι πιτσιρικά οπαδού του ΠΑΟΚ

«Το ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΑΡ δεν είναι πόλη της Γαλλίας» σε μπλουζάκι σερβιτόρας

«Κουφάλα Αγαμέμνονα μας πήραν το Λενάκι
και άλλος τώρα χαίρεται το τρυφερό μ***άκι» σε τοίχο στην πλατεία Ναβαρίνου

«Σκατά δεν είχαμε, βυτίο μας φέρανε» Σ.Α.Σ.

«Κατερίνα σ’ αγαπώ» σε πανό τουλάχιστον 20x2m στην αερογέφυρα Αλεξάνδρειας στην Εγνατία

«Το δράμα το δικό μου
η διάσπαση του ατόμου»
σουξέ τραγουδίαρας που εμφανίστηκε φέτος σε πολιτιστικό κέντρο της περιοχής αεροδρομίου

«Όταν ένας άντρας μιλάει πρόστυχα σε μια γυναίκα είναι σεξουαλική παρενόχληση. Όταν μια γυναίκα μιλάει πρόστυχα σε έναν άντρα τότε είναι 0,75€/15΄΄» σε μπλουζάκι

«Μαριέτα με το πάσο σου. Περνάμε υπέροχα» σε τοίχο του πολυτεχνείου, την περίοδο που αναβαλλόταν η ψήφιση του νόμου πλαισίου για τα πανεπιστήμια και η κατάληψη ήταν σε εξέλιξη

Ψαχτείτε όλοι σας. Θα βρείτε κορυφαία πράματα γύρο σας που θα σας κάνουν να προβληματιστείτε ή τουλάχιστον θα σας κάνουν να χαμογελάσετε…
Παραθέστε αν έχετε κάτι καλό.
Εγώ πάντως, θα επανέρχομαι στην συγκεκριμένη ανάρτηση για να εμπλουτίσω τη συλλογή…

Θόδωρε, σε ευχαριστούμε για όλα

Σήμερα στις 21.30 στο γήπεδο της Τούμπας διεξάγεται φιλικό μεταξύ των εθνικών ομάδων της Ελλάδας και της Ισπανίας προς τιμήν του Τεο. Ο άνθρωπος που έχει συνδέσει, όσο κανένας άλλος, το όνομα του με την εθνική ομάδα και μάλιστα με την πιο ανέλπιστη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού, Euro 2004, αποχαιρετά σήμερα την ενεργό δράση. Η προσφορά του με τα χρώματα της εθνικής και φυσικά με τα ασπρόμαυρα είναι απλά ανεκτίμητη. Σε ευχαριστούμε για όλα Θόδωρε...

Σήμερα το βράδυ, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Τούμπα.

ΥΓ. Τα κοριτσάκια γουστάρουν Χατζηγιάννη και Νίνο. Οι γυναίκες ξέρουν. Σήμερα πηγαίνουν στην Τούμπα να αποχαιρετήσουν και επισήμως τον ποδοσφαιριστή Θοδωρή Ζαγοράκη.

Καλό χειμώνα...

Φτάσαμε αισίως στην 14^η Αυγούστου. Το καλοκαίρι, φωτογραφίζοντας τον όρο διακοπές, ουσιαστικά τελείωσε για μένα. Το γεγονός ότι παίζει να γίνουν μερικές ημερήσιες αποδράσεις- εξορμήσεις στην ομορφότερη γωνιά του πλανήτη (Χαλκιδική), δεν αναιρούν το παραπάνω συμπέρασμα.

Στις 20 Ιουλίου ξεκίνησε η καλοκαιρινή μου περιπέτεια, όταν ο Ντέσα κι εγώ σαλπάραμε για το απόλυτο φοιτητικό κάμπινγκ, όπου έμεινα για 6 μέρες και νύχτες. Ασφαλώς και δεν πέρασα 6 μέρες με Ντέσα, δεν θα την πάλευα άλλωστε! Υπήρχαν διάφορες αλλαγές στην σύνθεση της παρέας. Ελίνα, Γιάννα, Αθηνά, Εύρι, Σέρχιο, Καραμήτσος, Χάμπος + Ελίνα, Κώστας + Μελίνα, Γιάννης + Βίκη με ανέχτηκαν και τους ανέχτηκα για αρκετές μέρες. Ήταν από τις λίγες φορές που δεν είχα τη διάθεση να φύγω από το Ποσείδι, αλλά το γεγονός ότι ήμουν μόνος μεταξύ τριών ζευγαριών με ανάγκασε να το πράξω! Δεν είναι και το πιο εύκολο πράμα στον κόσμο να κρατάς ταυτόχρονα τρία φανάρια ;-)

Στο καπάκι έγινε Παναγιωτάκης με Χάμπο, Ελίνα, αδερφή και τους εκεί γνωστούς άγνωστους. Είχα σε μια γωνιά του μυαλού το Ποσείδι, αλλά και στον Παναγιωτάκη έζησα σπάνιες στιγμές.

Μετά έγινε ορκωμοσία. Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να αντιληφθείτε ότι δεν ορκιζόμουν εγώ. Αθηνά, Μελίνα και Μάρω πήραν το πτυχίο της ιατρικής. Όχι, δεν πήραν ένα πτυχίο και οι τρεις, η καθεμία πήρε το δικό της! Συγχαρητήρια κορίτσια και στα δικά μας οι λεύτεροι…

Ε, μετά ακολούθησε η κόλαση του Μακροχωρίου. Όχι πως ήταν κάτι τραγικό, αλλά κάτι έπρεπε να γράψω.

Τώρα, τα κεφάλια μέσα ή αλλιώς «Τώρα τελείωσαν τα ψέματα» (Η έκφραση που μισώ όσο τίποτα άλλο, ίσως γιατί είμαι λίγο ψεύτης).

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι δεν πέρασα και το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου.

ΥΓ1. Α, δεν σας είπα έγινα και κουμπάρος! Στις 14/7/07, πριν ένα μήνα, πάντρεψα τον Γιάννη και την Ελένη. Να ζήσουν, να ευτυχήσουν και καλούς απογόνους.

ΥΓ2. Δεσμεύομαι για φωτογραφικό υλικό από το φετινό μου καλοκαίρι.

Ζω, ακόμα...

Δεν έχω πρόσβαση σε Η/Υ και ως εκ τούτου δεν παίζει νέα ανάρτηση. Θα επανέλθω δριμύτερος, ελπίζω...