Καλό χειμώνα...

Φτάσαμε αισίως στην 14^η Αυγούστου. Το καλοκαίρι, φωτογραφίζοντας τον όρο διακοπές, ουσιαστικά τελείωσε για μένα. Το γεγονός ότι παίζει να γίνουν μερικές ημερήσιες αποδράσεις- εξορμήσεις στην ομορφότερη γωνιά του πλανήτη (Χαλκιδική), δεν αναιρούν το παραπάνω συμπέρασμα.

Στις 20 Ιουλίου ξεκίνησε η καλοκαιρινή μου περιπέτεια, όταν ο Ντέσα κι εγώ σαλπάραμε για το απόλυτο φοιτητικό κάμπινγκ, όπου έμεινα για 6 μέρες και νύχτες. Ασφαλώς και δεν πέρασα 6 μέρες με Ντέσα, δεν θα την πάλευα άλλωστε! Υπήρχαν διάφορες αλλαγές στην σύνθεση της παρέας. Ελίνα, Γιάννα, Αθηνά, Εύρι, Σέρχιο, Καραμήτσος, Χάμπος + Ελίνα, Κώστας + Μελίνα, Γιάννης + Βίκη με ανέχτηκαν και τους ανέχτηκα για αρκετές μέρες. Ήταν από τις λίγες φορές που δεν είχα τη διάθεση να φύγω από το Ποσείδι, αλλά το γεγονός ότι ήμουν μόνος μεταξύ τριών ζευγαριών με ανάγκασε να το πράξω! Δεν είναι και το πιο εύκολο πράμα στον κόσμο να κρατάς ταυτόχρονα τρία φανάρια ;-)

Στο καπάκι έγινε Παναγιωτάκης με Χάμπο, Ελίνα, αδερφή και τους εκεί γνωστούς άγνωστους. Είχα σε μια γωνιά του μυαλού το Ποσείδι, αλλά και στον Παναγιωτάκη έζησα σπάνιες στιγμές.

Μετά έγινε ορκωμοσία. Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να αντιληφθείτε ότι δεν ορκιζόμουν εγώ. Αθηνά, Μελίνα και Μάρω πήραν το πτυχίο της ιατρικής. Όχι, δεν πήραν ένα πτυχίο και οι τρεις, η καθεμία πήρε το δικό της! Συγχαρητήρια κορίτσια και στα δικά μας οι λεύτεροι…

Ε, μετά ακολούθησε η κόλαση του Μακροχωρίου. Όχι πως ήταν κάτι τραγικό, αλλά κάτι έπρεπε να γράψω.

Τώρα, τα κεφάλια μέσα ή αλλιώς «Τώρα τελείωσαν τα ψέματα» (Η έκφραση που μισώ όσο τίποτα άλλο, ίσως γιατί είμαι λίγο ψεύτης).

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι δεν πέρασα και το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου.

ΥΓ1. Α, δεν σας είπα έγινα και κουμπάρος! Στις 14/7/07, πριν ένα μήνα, πάντρεψα τον Γιάννη και την Ελένη. Να ζήσουν, να ευτυχήσουν και καλούς απογόνους.

ΥΓ2. Δεσμεύομαι για φωτογραφικό υλικό από το φετινό μου καλοκαίρι.